^{به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر سفر نکنی ،
اگر کتابی نخوانی ،
اگر به اصوات زندگی گوش ندهی ،
اگر از خودت قدردانی نکنی .}

^{به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
زمانی که خودباوری را در خودت بکشی ،
وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند .}

^{به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر برده‏ی عادات خود شوی ،
اگر همیشه از یک راه تکراری بروی ...
اگر روزمرگی را تغییر ندهی
اگر رنگ‏های متفاوت به تن نکنی ،
یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی .}

^{به آرامی آغاز به مردن می‏کنی
اگر از شور و حرارت ،
از احساسات سرکش ،
و از چیزهایی که چشمانت را به درخشش وا می‌دارند ،
و ضربان قلبت را تندتر می‌کنند ،
دوری کنی . . .}

^{به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر هنگامی که با شغلت،‌ یا عشقت شاد نیستی، آن را عوض نکنی ،
اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی ،
اگر ورای رویاها نروی ،
اگر به خودت اجازه ندهی
که حداقل یک بار در تمام زندگی‏ات
ورای مصلحت‌اندیشی بروی . . . 
 
امروز زندگی را آغاز کن !
امروز مخاطره کن !
امروز کاری کن !
نگذار که به آرامی بمیری !}

^{شعرى: از پابلو نرودا}

^{ترجمه: احمد شاملو}