اي كاش ميشنيدند صدايمان را ،‏اي كاش ميدانستند دردهايمان را ، كاش غربت اين روزهاي مارا باور مي كردند ،‏واي خداي من ، اين چه امتحاني است كه ما را به ان مي ازمائي ،‏كجائيد ،‏چه مي كنيد ،‏ما را مي بينيد ،‏روزگارمان را ،‏ روزهاي تلخ و سخت غربتمان را نمي بينيد

كاش مي دانستيد ،‏ ميدانم مي بينيدمان ، مي دانمان نگرانمان هستيد،‏ اما نمي دانم ايا مي دانيد كه در دلمان از رفتار زشتمان بعد از شما پشيمانيم . نمي دانم . و اين ندانستن سخت مرا بي تاب كرده است و پريشان